لباس کار یک تکه لباسی است که برای کار پوشیده می شود، به ویژه کارهایی که شامل کار یدی است. اغلب کسانی که در صنایع تجاری مشغول به کار هستند ترجیح می دهند لباس کار بپوشند زیرا برای ایجاد دوام و ایمنی ساخته شده است.
صنعت پوشاک لباس کار در حال رشد است و مصرف کنندگان خرده فروشان متعددی برای انتخاب دارند. زنجیره‌هایی که به یک میلیارد دلار و افزایش تجارت لباس کار متعهد شده‌اند، گزارش می‌دهند که سالانه 6 تا 8 درصد سود ثابتی در لباس کار مردان دارند.
در بریتانیا، اگر لباس کار بدون آرم به کارمندی ارائه شود، ممکن است مشمول مالیات بر درآمدی باشد که برای «پرداخت غیرنقدی» از کارمند اخذ می‌شود. با این حال، اگر لباس شرکت با آرم ارائه شود، کارمند ممکن است از تخفیف مالیاتی برای کمک به پرداخت هزینه نگهداری برخوردار شود.
در بریتانیا از اواسط قرن نوزدهم تا دهه 1970، گرد و غبارها، زغال‌بازان و کارگران یدی معروف به نیروی دریایی کلاه‌های تخت، شلوار کرفس، چکمه‌های سنگین، و ژاکت‌های خر، اغلب با رنگ‌های روشن استفاده می‌کردند. دستمال گردن نخی برای خیس کردن عرق نسخه‌های بعدی ژاکت الاغ با تکه‌های چرمی روی شانه‌ها عرضه شد تا از سایش در هنگام دوش زدن بیل یا کلنگ جلوگیری شود.
کارگران آسیاب در یورکشایر و لنکاوی نوعی از این لباس اصلی را با پاپوش های انگلیسی می پوشیدند. سرآستین‌های شلوار اغلب با نخ بسته می‌شد و پیراهن‌های پدربزرگ بدون یقه می‌پوشیدند تا احتمال گرفتار شدن در ماشین‌های بخار را کاهش دهند.
