به گفته خبرچینان، زنان قزاق در سال های پس از جنگ (اواخر دهه 1940) شروع به پوشیدن شال سفید مشکی و روسری به جای “بوریک”، “ساوکله”، “تیوبتیک” کردند.
در حال حاضر، قزاق ها یک نسخه دگرگون شده از آیین ربودن عروس را حفظ کرده اند: اگر دختری که وارد خانه یک مرد جوان می شود، روسری را روی سرش بیندازند، آنگاه عروس می شود.
بیشتر شال های ابریشمی بافتنی از زنان تاتار خریداری می شد. به گفته مخبران، هر خانواده ثروتمند تاتار چنین شالی داشت، آن را به دور سر می بستند، گاهی اوقات روی کلاهک – کلفک، یک سر آن روی سینه پایین می رفت و سر دیگر آن را به گردن می بستند.
ارزش ویژه مجموعه هایی از این نوع، شال و روسری با علائم و علائم تجاری شرکت هایی است که در آن ساخته شده اند. در مجموعه موزه ما یک شال پشمی رنگارنگ اواخر قرن نوزدهم با علامت تجاری کارخانه کنستانتینوف در مسکو وجود دارد.
شال ها و شال های چینی چاپ شده با طرح گل های روشن در کناره ها روی زمینه ای روشن یا رنگی بیشترین محبوبیت را در شهر و روستا داشتند.
شال های نخی با تنبور دوزی، رنگارنگ، پارچه جناغی در مجموعه وجود دارد. متأسفانه، هیچ روسری چینی با الگوهای موضوعی که رویدادهای مهم در زندگی دولتی، اجتماعی و فرهنگی را پوشش می دهد، وجود ندارد. این صفحه جالب در تاریخچه روسری احتمالا برای ما گم شده است.
ایجاد روسری های زیبا یک موضوع بسیار ظریف است و به مهارت و خلاقیت زیادی نیاز دارد – گواه این موضوع مجموعه موزه است. تمام شال‌های این مجموعه محصولات صنعتی هستند، در میان آنها آثار تاریخی منحصر به فردی از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم وجود دارد که به شما امکان می‌دهد ویژگی‌های هنری و فنی منسوجات آن زمان را ببینید.
