عسل صفادشت خوانسار که موجب جنایت بین دو سهامدار شد

مصرف عسل صفادشت خوانسار یک درمان کم هزینه و موثر برای درمان DFU است. DFU اغلب با عفونت های میکروبی پیچیده می شود و روند بهبود را کند می کند.

جدای از عفونت، علائمی مانند درد، تورم و قرمزی ممکن است برای بیماران نوروپاتی محیطی دیابتی به دلیل کاهش پاسخ ایمنی آنها وجود نداشته باشد که تشخیص را پیچیده تر می کند.

یک بررسی نشان داد که استفاده از عسل برای درمان زخم‌های وریدی نتایج مثبتی را با نرخ پذیرش خوب از سوی بیماران به همراه داشت.عسل در مدیریت زخم مورد استفاده قرار می گیرد و در بیماران مبتلا به زخم های عفونی موضعی، DFU، زخم های پای شارکو و شرایط پیچیده همراه که مدیریت بیمارستانی ناموفق بوده اند، موثر است. علاوه بر این، تحمل پذیری عالی و حداقل ضربه به بستر زخم در حضور عسل وجود دارد.

عسل طبیعی از آنزیم هایی تشکیل شده است که جذب مولکول هایی مانند قندها و نشاسته را تسهیل می کند. مولکول های قند موجود در عسل به شکلی هستند که به راحتی جذب بدن می شوند.

عسل همچنین برخی از مواد مغذی مانند مواد معدنی، فیتوکمیکال‌ها و فلاونوئیدها را فراهم می‌کند که به فرآیندهای گوارشی در بدن کمک می‌کنند.

عسل خالص دارای خواص باکتری کشی در برابر باکتری های بیماری زا و عوامل بیماری زا از جمله سالمونلا، اشریشیا کلی، شیگلا و بسیاری از گونه های گرم منفی دیگر است.

دستگاه گوارش (GIT) حاوی بسیاری از میکروب های مفید است. به عنوان مثال، بیفیدوباکتریا یکی از میکروارگانیسم‌هایی است که عمدتاً برای حفظ یک سیستم گوارشی سالم وجود دارد.

پیشنهاد شده است که مصرف غذاهای غنی از پروبیوتیک ها می تواند جمعیت بیفیدوباکتری ها را در دستگاه گوارش افزایش دهد. فعالیت های بیولوژیکی و رشد این باکتری در حضور پری بیوتیک ها بیشتر می شود. مطالعات نشان داده اند که عسل طبیعی حاوی مقادیر زیادی پری بیوتیک است.

برخی از آزمایش‌های آزمایشگاهی و in vivo روی عسل، آن را به‌عنوان یک مکمل غذایی برجسته گزارش کرده‌اند که رشد لاکتوباسیلوس‌ها و بیفیدوباکتری‌ها را تسریع می‌کند و قدرت پروبیوتیک آنها را در GIT کاتالیز می‌کند.

در شرایط آزمایشگاهی، مواد پربیوتیک موجود در عسل مانند اینولین، الیگو فروکتوز و الیگوساکاریدها باعث افزایش تعداد لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و L. پلانتاروم به میزان 10-10 برابر شد که برای میکروبیوتای روده مفید بود.

عسل برای درمان بسیاری از بیماری های دهان از جمله بیماری پریودنتال، استوماتیت و هالیتوز مفید است. علاوه بر این، برای پیشگیری از پلاک دندان، التهاب لثه، زخم های دهان و پریودنتیت نیز استفاده شده است. خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی عسل می تواند رشد بافت گرانولاسیون را تحریک کند و منجر به ترمیم سلول های آسیب دیده شود.

پورفیروموناس ژنژیوالیس یک باکتری گرم منفی است که باعث پریودنتیت می شود. عسل در برابر این باکتری بی هوازی فعالیت ضد میکروبی دارد و از بیماری پریودنتال جلوگیری می کند.

التهاب غشاهای مخاطی در دهان (استوماتیت) ممکن است باعث قرمزی و تورم بافت‌های دهان و ایجاد زخم‌های مشخص و دردناک شود. عسل خیلی سریع به داخل بافت ها نفوذ می کند و در برابر استوماتیت موثر است. هالیتوزیس یک بیماری سلامت دهان است که باعث بوی بد دهان می شود. بیشتر بو در حفره دهان ناشی از فعالیت میکروب های تخریب کننده است.

یک مطالعه اخیر گزارش داده است که مصرف عسل به دلیل فعالیت ضد باکتریایی قوی ناشی از ترکیب متیل گلیوکسال آن، بوی بد دهان را بهبود می بخشد.