درمان قوض قرنیه با چای سفید درجه یک توسط پزشکان ایرانی

چای سفید درجه یک، نوع کمیاب C. sinensis، نوعی چای سبز در نظر گرفته می شود که به طور کامل از جوانه های برگ پوشیده شده از کرک های کرکی و سفید تولید می شود.

اولین برگ ها و جوانه ها انتخاب می شوند و با خشک کردن ساده در معرض حداقل پردازش قرار می گیرند. اکسیده یا پژمرده نمی شود، بلکه به سادگی با بخار دادن خشک می شود.

علاوه بر این، به حفظ آکنه پوست کمک می کند. پیشنهاد می شود که چای سفید جذب آهن را کاهش می دهد (اثرات ضد تغذیه ای) (Jain et al., 2013).

دمنوش های گیاهی
چای (سیاه، سبز، اولانگ و سفید) محبوب ترین نوشیدنی ها در سراسر جهان هستند و به عنوان چای غیر گیاهی شناخته می شوند.

چای های تهیه شده از گونه های دیگر گیاهان به عنوان چای های گیاهی شناخته می شوند (Bliss, 2003). به عبارت دیگر، دمنوش های گیاهی، به ویژه دم کرده گیاهی یا تیزان، به عنوان نوشیدنی های مصرف شده به طور منظم از برگ ها، شکوفه ها، دانه ها، میوه ها، ساقه یا ریشه گیاهی غیر از C. sinensis L. تعریف می شود.

از زمان های قدیم در چندین کشور مانند چین، هند، ژاپن، تایلند، یونان و ترکیه، اقدام متقابل پیشرفت و بیماری بوده است (Tulukcu، 2011؛ Kaliora و همکاران، 2014). در چین، به ویژه، پیشینه تاریخی چای های گیاهی ممکن است به قدمت استفاده از طب چینی باشد، و بیشتر طب چینی به شکل چای استفاده می شد.

در طول دهه‌های گذشته، مصرف‌کنندگان و همچنین محققان آگاهی فزاینده‌ای در درک اثرات بالقوه مفید سلامتی ناشی از ترکیبات، که عمدتاً در چای‌های گیاهی یافت می‌شوند، به دست آورده‌اند.

بنابراین، برای داشتن یک زندگی سالم، چای های گیاهی به عنوان جایگزینی برای نوشیدنی های کافئین دار محبوب شده اند. وضعیت عاری از کافئین و ویژگی های ارتقا دهنده سلامت، به ویژه خواص آنتی اکسیدانی، پذیرش آنها را بهبود بخشید.

علاوه بر این، این ویژگی ها با وجود پلی فنل های مختلف با ویژگی های شناخته شده آنتی اکسیدانی، ادرار آور و ضد التهابی همراه است.

در یک روش جهانی، تأثیرات پیشرو بر سلامت چای گیاهی با فیتوکمیکال‌ها و فنولیک‌های موجود در گیاهان مرتبط است. این اثرات و فعالیت‌های بیولوژیکی و آنتی‌اکسیدانی چای‌های گیاهی رایج در سراسر جهان به طور خلاصه توسط لی و همکاران مورد بحث قرار گرفته است. (2016).

در این مطالعه، آنها بر موضوعات اصلی تمرکز کرده و آنها را به ترتیب به عنوان اثرات آنتی اکسیدانی برشمردند. فعالیت های ضد التهابی، ضد تکثیر و ضد میکروبی؛ اثرات ایمونولوژیک، فعالیت های ضد گلیکوزیشن و ضد مالاریا همراه با اثرات آنزیم متابولیک