در سال 1990، غذای ماهی قزل آلا بر اساس پودر ماهی و روغن ماهی بود، اما سهم فزاینده ای از مواد دریایی با استفاده از مواد گیاهی جایگزین شده است.
در سال 2020، میانگین خوراک ماهی قزل آلا نروژی از 12.1 درصد منابع پروتئین دریایی، 10.3 درصد روغن های دریایی، 40.5 درصد منابع پروتئین گیاهی، 20.1 درصد روغن های گیاهی، 12.5 درصد منابع کربوهیدرات، 4.1 درصد مواد میکرو و 0.4 درصد سایر مواد تشکیل شده است.
ترکیبات میکرو شامل افزودنی های ویتامین و مواد معدنی، منابع فسفر، آستاگزانتین و اسیدهای آمینه کریستالی است. گنجاندن زیاد منابع پروتئین گیاهی منجر به تعادل اسید آمینه متفاوت با نیاز ماهی سالمون می شود که با اسیدهای آمینه کریستالی متعادل می شود.
مواد دیگر شامل پودر حشرات، پروتئین های تک سلولی، محصولات تخمیر شده و ریزجلبک ها است. برخی از این مواد از مواد زائد تولید می‌شوند و از آنجایی که منابع پروتئینی که می‌توانند پایداری را افزایش داده و به اقتصاد دایره‌ای کمک کنند، توجه بیشتری را به خود جلب کرده‌اند.
چالش های اصلی با مواد جدید تولید شده از زباله، هزینه محصولات و ارتقاء مقیاس برای تولید مقادیر قابل توجهی است. در نروژ، گاز طبیعی و زیست توده چوب بسترهایی هستند که در مقادیر زیادی برای تولید پروتئین تک سلولی در دسترس هستند.
محصولات مختلف پروتئین تک سلولی برای غذا و خوراک استفاده شده است. برخی از این محصولات نشان داده شده است که مواد پروتئینی امیدوارکننده ای هستند و حتی ممکن است اجزای به اصطلاح “عملکردی” را اضافه کنند، به عنوان مثال. اسیدهای نوکلئیک و بتا گلوکان ها، که برای سلامت ماهی مفید هستند
برای ترکیبات پروتئینی، میزان و قابلیت هضم پروتئین تعیین کننده ارزش محصولات است. ترکیبات پروتئینی معمولاً دارای بیش از 60 درصد پروتئین و بیش از 80 درصد قابلیت هضم ظاهری نیتروژن هستند.
مگر اینکه محتوای باقیمانده محصول دارای ارزش غذایی برای ماهی باشد، مواد با محتوای کم پروتئین قابل هضم مواد غیرقابل هضم را اضافه می کنند، یعنی مقدار مدفوع را افزایش می دهند و در نتیجه تولید ضایعات را افزایش می دهند.
برخی از مواد نیز طعم کم دارند. مصرف خوراک عامل اصلی رفاه و اقتصاد ماهی در پرورش ماهی است و خوراک خوش طعم پیش نیاز پرورش موفق است. خوش طعم بودن را می توان با افزودن موادی با طعم بالا، مانند محصولات کریل، بهبود بخشید.
