وقتی صحبت از تهیه ترشی گوجه فرنگی خانگی می شود، گوجه فرنگی های سبک روما که رطوبت کم و دانه کم دارند، تقریباً از هر نظر برای این کار مناسب هستند.
گوجه فرنگی روما گوشتی متراکم و گوشتی دارد که بهتر از هر گونه گوجه فرنگی دیگری به صورت خمیر مخملی در می آید.
انواع رب هایی که در فروشگاه های مواد غذایی فروخته می شوند تقریباً همیشه از نوع هاینز هستند، گوجه فرنگی نه چندان خوش طعم که توسط شرکت سس گوجه فرنگی به همین نام تولید شده است.
همانطور که گفته شد، اگر تنها چیزی که به آن دسترسی دارید گوجه‌فرنگی هاینز است، حتماً از آنها استفاده کنید. وقتی کارتان تمام شد، همچنان یک رب گوجه‌فرنگی خوش‌طعم خواهید داشت، زیرا قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض گرما در طول فرآیند پخت و پز و کنسرو کردن، هر یک از نت‌های شیرین تر میوه را نشان می‌دهد.
اگر فضای کافی برای پرورش گوجه‌فرنگی‌های خود را دارید، پیشنهاد می‌کنم چند نوع ارثی بکارید (مقدار زیادی برای انتخاب وجود دارد، بیشتر از آنچه فکر می‌کنید!).
هنگامی که آنها برداشت شدند، می توانید از بازی با تمام طعم ها و بافت های منحصر به فرد آنها لذت ببرید. انواع مختلفی از گوجه فرنگی روما وجود دارد که می توانید آنها را پرورش دهید، اما انواع مورد علاقه من همیشه خمیر آمیش، هاگ هارت و اوپالکا هستند.
طرز تهیه رب گوجه فرنگی
برای تهیه رب گوجه فرنگی، به 14 پوند گوجه فرنگی از نوع رب یا روما و همچنین یک قاشق چایخوری اسید سیتریک، دو برگ بو، یک قاشق چایخوری نمک کنسرو یا ترشی و یک حبه سیر (سیر و برگ بو اختیاری است، اما به رب گوجه فرنگی تمام شده مقداری طعم و مزه اضافه می دهد).
از این مقدار تقریباً 8 تا 9 شیشه نیم لیتری بدست می آید که بهترین اندازه برای تهیه رب گوجه فرنگی کنسرو شده خانگی است. اگر از شیشه بزرگ‌تری استفاده می‌کنید، این خطر افزایش می‌یابد که حرارت در مرحله پردازش به خمیر غلیظ نفوذ نکند.
